Verslag van donderdag 9 augustus 2007

Vandaag was de dag van het grote niets. 290 mijl niets. Na het ontbijt van pannenkoeken op het terras voor de receptie / winkel gaan we eerst nog even boodschappen doen bij Smith’s. Je weet maar nooit waar je terecht komt vanavond. En dan gaan we beginnen aan een lange, saaie rit door de woestijn.

Om 9.20 uur vertrekken we. Om half twaalf was het koffie drinken / burger eten geblazen in Caliente voor we beginnen aan de Extraterrestrial Highway. Om twaalf uur gaan we weer verder. We hebben er 100 opzitten en we moeten er nu nog 200 zonder benzinetank of wat dan ook doen. Om 15.00 uur zijn we in Warm Springs, waar dus behalve een gesloten café met de plaatsnaam er op bij de kruising van twee wegen er echt niets is. We drinken wat water, eten een appel en strekken even de benen. Nog 50 mijl te gaan. Om 16.00 uur tanken we in de wereldstad Tonopah. Ik vraag naar een RV-park. Er is er één langs de HW6. Ja dat hebben we gezien. Leeg, oud en vervallen. Niet dus. Er is er ook één bij Tonopah station. Dat klopt. Maar daar zijn ze net het terrein aan het asfalteren. Geen RV-park dus. Dan maar een hotelkamer. We gaan echt niet meer verder na deze saaie dag. Om kwart voor vijf op de kamer. Tv kijken. Even gegeten in het restaurant.

Nog een paar vergeten aantekeningen. Toen we de Extrater enz Highway opreden, zagen we nog een soort vallende ster. Gelukkig zagen we het allebei. Anders denk je nog dat je je wat verbeeld omdat je dat graag wilt zien op deze weg. Verder op de weg ontstonden er een soort tornado’s. Draaikolken stof die door het ronddraaien steeds meer stof en rommel doen opwaaien. Verschillende op de foto proberen te zetten. Eén overviel ons terwijl hij de weg overstak terwijl wij daar reden. Dan wordt je wel even door elkaar geschut. Het ziet er leuker uit dan het is als je er in zit. Maar die andere tornadootjes gingen voor ons uit de weg over of waren al weer uitgedoofd voor ze aan de weg toe waren. Een echte tornado jager komt er niet voor uit zijn stoel waarschijnlijk, maar voor ons waren ze bijzonder genoeg.


Door naar het volgende verslag
Terug naar het vorige verslag
Terug naar Home Amerikareis